Autor Wątek: Tonika (T), subdominanta (S), dominanta (D) - wyjaśnienie skąd są i dlaczego  (Przeczytany 4455 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Offline aszeluk

  • VIP
  • *****
  • Wiadomości: 115
    • Zobacz profil
  • Skąd: Gdynia
Tonika (T), subdominanta (S), dominanta (D) - wyjaśnienie skąd są i dlaczego


1) W każdej tonacji durowej, a także w pokrewnej do niej tonacji molowej naturalnej występują:

- na IV stopniu tonacji durowych (na VI stopniu tonacji molowych) dźwięk zstępujący (suspended tone) z tendencją do zejścia na III stopień w tonacjach durowych (V stopień w tonacjach molowych).

- na VII stopniu tonacji durowych (na II stopniu tonacji molowych) dźwięk prowadzący (leading tone) z tendencją  do wejścia na VIII stopień w tonacjach durowych (III stopień w tonacjach molowych).



2) Na poszczególnych stopniach tonacji durowych i pokrewnych im tonacji molowych naturalnych możemy utworzyć siedem identycznych diatonicznych trójdźwięków (trzy durowe, trzy molowe i jeden zmniejszony)

Przykładowo:





3)

a) akordy nie zawierające ani dźwięku zstępującego (w tym przykładzie F), bądź dźwięku prowadzącego (tu H) tzn. dźwięków niestabilnych, tworzą stabilną rodzinę toniczną ? T:

c (CEG) i am (ACE)



b) akordy zawierające dźwięk zstępujący (tutaj F) tworzą umiarkowanie niestabilną rodzinę subdominantową ? S:

f (FAC) i dm (DFA).


Przy tym, ponieważ: F dąży do E;

f (FAC)  ---->  (ACE) zawiera składniki zarówno akordu am (ACE), jak i składniki (CE) akordu c (CEG), zatem: f (FAC) jest subdominantą -S dla c (CEG) i am (ACE)
         
dm (DFA) ----> (DEA) zawiera składniki (AE) akordu am (ACE), zatem: dm (DFA) jest subdominantą -S dla am (ACE)



c) akordy zawierające dźwięk prowadzący (tutaj H) tworzą mocną niestabilną rodzinę dominantową ? D:

g (GHD) i em (EGH).


Przy tym, ponieważ: H dąży do C;

g (GHD) ---->  (GCD) zawiera składniki (CG) akordu c (CEG), zatem: g (GHD) jest dominantą -D dla c (CEG)

em (EGH) ---->  (EGC) zawiera składniki (CEG) akordu c (CEG) jak i składniki (CE) akordu am (ACE), zatem: em (EGH) jest dominantą -D dla c (CEG) i am (ACE)



d) akordy zawierające zarówno dźwięk zstępujący (w tym przykładzie F), jak i dźwięk prowadzący (tu H) tzn. dźwięków niestabilnych, tworzą bardzo niestabilną rodzinę dominant septymowych ? D:

g7 (GHDF) i h- (HDF)


Przy tym, ponieważ: F dąży do E a H dąży do C;

g7 (GHDF) ---->  (GCDE) zawiera składniki (CEG) akordu c (CEG) zatem: g7 (GHDF) jest dominantą -D dla c (CEG)

h- (HDF) ---->  (CDE) zawiera składniki (CE) akordu c (CEG) jak i akordu am (ACE), zatem: h- (HDF)  jest dominantą -D dla c (CEG) oraz am (ACE).


Nadmieniam, że h- (HDF) choć rzadko spotykany jako akord samodzielny to wchodzi w skład wielu innych np.:

- g7 (GHDF) jest dominantą -D dla c (CEG)

- rodziny akordów zmniejszonych (przewroty): hzm (HDFAs), dzm (DFAsH), fzm (FAsHD) i aszm (AsHDF) jako rodziny dominantowej dla c (CEG) i fis (Fis Ais Cis)--> tryton HF oraz dla a (ACisE) i es (EsGB)--> tryton DAs



PODSUMOWANIE



Uwaga:

1. Rodzina akordów dominantowych D dla tonacji A moll rozwiązuje się na czysto na a, a nie am, lecz korzystając z reguł wymiany modalnej (modal interchange) powszechnie przyjęto rozwiązywanie w/w rodziny dominantowej na am.

2. Ponieważ rodzina akordów zmniejszonych ma bardziej charakter molowy (tercje małe w akordach) sugeruje się by korzystać z nich w tonacjach molowych, a unikać w tonacjach durowych.
 
3. Korzystając reguł wymiany modalnej (modal interchange) można wplatać akordy dla tonacji durowych w pokrewne tonacje molowe i na odwrót unikając przesady byle rozwiązanie dokonywać na właściwe akordy toniczne T.



Powiązany wątek:
« Ostatnia zmiana: 02 mar 2019, 22:06 wysłana przez aszeluk »